و چه زود گذشت ، نوای اسماءالله‌الحسنی، نوای دلنواز ربنا، نوای روح‌بخش اذان،صدای قرائت زیبای قرآن ، زمزمه دعای هر روز ماه مبارک رمضان.
آری عزیز دل : چه ماه مظلومی . چقدر از او بد گفتیم. هر روز لحظه شماری می کنیم بگذرد. اما نمی دانیم این عمر ماست که چه زود گذشت.
و حالا یکماه دیگر بزرگتر که نه پیر ترشدیم.
 چند روز پیش مطلبی خواندم "زمان خط است نه دایره". اینکه زمان بصورت خط است نه دایره.چون دایره دروغ می گوید . زمان رفته دوباره بر نمی گردد. اما اینچنین نیست ، زمان بصورت خط است و اگر رفت دیگر تمام.
و بنظر من از ساخت ساعت شنی بعنوان بهترین ساعت دنیا می توان نام برد. هر دانه شنی که به پایین می افتد، کوتاه شدن عمر  را به ما تذکر داده و  نشان می دهد.
بحرحال، این زیبای ماه سال نیز گذشت. خدا را شکرمی گوییم. بخاطر نعمت های که می بخشد؛اینکه می بینم، می شنوم، راه می روم و حرف میزنم.
دوستان عزیز: چند ساعت مانده به عید پاکی ها خواهش می کنم فقط بخشش.

مسئولین محترم شهر؛ لطفا شفاف سازی نمایند.

منظورم اینه آیا نمی شد تدبیری اندیشید این رویه بهتر و زیباتر انجام شود.

:ایشان در حال حاضر دو کتاب به نام های کارآفرینی و مدیریت بازاریابی تالیف نموده اند که پس از اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کتاب کارآفرینی در تهران به چاپ رسید و کتاب مدیریت بازاریابی در قم به چاپ رسید.

علی اکبر میرزایی متولد پنجم شهریور 1366 ساکن شهر دوراهک،دارای تحصیلات کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی از دانشگاه آزاد اسلامی اراک و در حال حاضر مدرس دانشگاههای دیر و کنگان می باشند.

ایشان در حال حاضر دو کتاب به نام های کارآفرینی و مدیریت بازاریابی تالیف نموده اند که پس از اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کتاب کارآفرینی در تهران به چاپ رسید و کتاب مدیریت بازاریابی در قم به چاپ رسید که قرار است این دو کتاب در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران که از 12 اردیبهشت جهت نمایش و فروش عرضه شود.

وی به غیر از کتاب،چندین مقاله علمی نیز نوشته اند که به نشریات متعدد داخلی و خارجی ارسال نموده است. سه مقاله داخلی به دانشگاه تهران ، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران و دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد مقدس ارسال نموده است.

همچنین سه مقاله ISI  نیز به سه نشریه بین المللی در کشورهای آمریکا ، انگلیس و اتریش ارسال نموده اند.

وقتی پای صحبتهای این نابغه هم استانی که دارای افتخارات داخلی و خارجی در عرصه های علمی است نشستیم گلایه هایی داشت که خواندنش برایتان خالی از لطف نیست:

 بنده گلایه شدیدی از مسئولین دارم. علیرغم اینکه به بنده قول حمایت داده بودند ، اما تا الان به وعده های خود کوچکترین عملی نکرده اند. حتی در حد یک تبریک نوشتاری و زبانی. آیا تبریک نوشتاری و زبانی توقع زیادی است؟

چه هزینه ای دارد؟

واقعاً شرایطم خیلی سخت است. بنده حقوق ثابت ماهیانه ندارم. بنده در دانشگاه هر شش ماه یکبار حقوق می گیرم. چون ما حق التدریسی هستیم و حقوق ما ساعتی محاسبه می شود. بخدا قسم شاید باورتان نشود، بنده از بهمن پارسال تا آخر شهریور امسال یعنی در حدود 7 ماه کمتر از یک میلیون تومان حقوق گرفته ام. اگر بخواهم دقیق تر بگویم نهصد و شصت هزار و پانصد تومان حقوق گرفته ام. آیا حق کسی که 18 سال با سخت ترین شرایط در شهر غریب درس خوانده این است؟

نمی دانم مسئولین و مدیران منطقه ما چه فکری می کنند؟

حتی یک کارگر بی سواد هم وضعیت زندگی از ما خیلی بهتر است.

برای تالیف دو کتاب به غیر از اینکه بنده چند ماه وقت صرف کردم و جدا از هزینه های اینترنت و بقیه هزینه های جانبی ، حدود ده میلیون تومان فقط هزینه چاپ کتاب شده است. هزینه نوشتن ، ترجمه و چاپ مقاله خارجی هم بین یک میلیون و سیصد تا دو میلیون تومان می باشد.

از دیگر مشکلات بنده نداشتن اینترنت ADSL در خانه می باشد که مشکلات و دردسرهای خیلی زیادی برایم ایجاد کرده است و داشتن اینترنت یکی از ضروریات زندگی کاری من است که الان چند ماه است که به مخابرات مراجعه کرده ام اما متاسفانه همه اش می گویند ظرفیت پر است.

بنده در شرکت ماشین سازی اراک و استانداری زنجان بهترین شغل گیرم آمد، آن هم بصورت استخدام رسمی. اما با خودم گفتم من این همه سال زحمت کشیدم و درس خواندم که بیایم در منطقه خودم و در شهر خودم و برای مردم دیار خودم خدمت کنم و این دو شغل را رد کردم، فقط برای اینکه بیایم و در دیار خودم خدمت کنم ، اما در طی یک سال و هشت ماهی که درسم تمام شده ، خیلی نامهربانی ها به من شد که اگر بخواهم تمامش را شرح دهم اندازه شاهنامه ای می شود. من بعد از اتمام درسم تقریباً هر روز به عسلویه جهت پیدا کردن کار می رفتم، اما به من می گفتند: بیا بتون ریزی کن ، مدرکت را بگذار کنار و ……

تازه این بخش خیلی کوچکی از این وقایع دردناک بود. آیا حق من این است؟
آیا من حق ندارم حقوق ثابت ماهیانه پانصد هزار تومانی با مدرک فوق لیسانس داشته باشم. آیا این توقع خیلی زیادی است؟

در شرایطی که خیلی ها من سراغ دارم که حتی دیپلم هم ندارند ، اما حقوق های چند میلیونی می گیرند. اما من با مدرک فوق لیسانس مدیریت با حقوق ثابت ماهیانه پانصد هزار تومانی راضی هستم.

روراست و بی پرده عرض کنم که چرا کار گیر من نیامد! چون که من پارتی نداشتم. متاسفانه استخدام شدن در عسلویه و اطراف آن بر اساس شایسته سالاری صورت نمی گیرد و فقط رابطه ای و آشنا بازی است.

مگر من چه مشکلی داشتم که حتماً باید آشنا و پارتی داشته باشم؟ مدرک فوق لیسانس با معدل بالا دارم ، کارت پایان خدمت دارم ، بومی هستم ، سوء سابقه ندارم. پس واقعا مشکل من چیست؟ یک نفر مسئول جواب دهد.

بهر حال اشکال ندارد. من تمام امید و توکلم به خداست. بالاخره عمر همه ما دیر یا زود تمام خواهد شد و از همه ما انسان ها یک خوبی و بدی می ماند و همه ما در فردای محشر باید جوابگوی تک تک اعمال و کارهای خود باشیم. انسان باید تا می تواند به مردم خدمت کند که بخدا قسم فرصت خدمت کردن خیلی کوتاه است و به به سرعت می گذرد. من تنها از خداوند متعال و ائمه اطهار مدد می خواهم و تا اینجا هم که رسیده ام ، فقط لطف خدا و اهل بیت (علیهم السلام) شامل حال من شده است.

منبع : پارس خلیج

غروب سیزده بدر که می آید، یه عالمه غم عجیب با خودش دارد.بر می گردم به اون زمان که هنوز پیک نوروزی دست نخورده بود و اون شب آخر دنبال یه پیک حل شده می گشتیم تا رونویسی کنیم.به اون زمان که یه عید نوروز گذشته بود و لای یه کتاب باز نکرده بودیم و ترس اون اولین روز بعد از عید ویرانه کننده بود. هنوز تو حس اون آخرین فیلم سینمایی ظهر تعطیل بودیم که انگار باورمون نمی شد که عید گذشته ...

یادش بخیر؛ اون زمان که یواشکی برداشتیم آجیل های که مادرم زیر پتو ها قایم کرده بود.لباس های نو رو می پوشیدیم و کلی این ورو و ان ور می رفتیم.از همه آنها گذشته شادی روز پایانی سال از همه او نها شیرین تر بود.یعنی روز آخر مدرسه در سال گذشته...

و گذشت، پس باید آغاز کنیم. بیاید امسال نیز با حس خوب کودکی، حس خوب نوازش دستان مادر .حس خوب بخشیدن و حس خوب عاشق بودن و عاشق ماندن . و هر لحظه باور کنیم شاید فردایی نباشد.

پس بی و حست را خوب کن...

تا حالا احساس کرده ای که این روزها چقدر زود می گذرد. به یک چشم بهم زدن. انگار بچه که بودیم واقعا یکسال 365 روز و چهار فصل داشت. و چه خوب می گذشت.یادش بخیر. اما حالا نمی دانیم که چگونه می گذرد.مسولین به فکر باشید...

حسین محمدی / در این قسمت قصد داریم همسفر ما باشید در یک سفر نیم روزه از شهر دوراهک تا بخش ریز. شاید تصور این باشد که این سفر بیشتر جنبه شخصی دارد،اما گرفتن چند لحظه وقت شما، جهت تماشای این تصاویر خالی از لطف نمی باشد. به هرحال پیشنهاد می کنم با توجه به گرم شدن هوا و رو به زردی رفتن طبیعت زیبای دوراهک در قسمت های از دشت ها از طرفی و خنک بودن قسمت های کوهستانی از طرف دیگر، بهترین تفرج گاهها در منطقه کوهستانی بوده که هنوز سر سبز و خنکی آبهای جاری پناه خستگی مسافران می باشد.  

مسیر دوراهک به ریز سراسر کوهستانی می باشد. ابتدای مسیر به تابلوی ریزش کوه نصب گردیده است باید توجه داشت. پس نباید در مسیر های که احتمال ریزش سنگ وجود دارد توقف نمود. فرود آمدن سنگی بزرگ در طول مسیر ، خود صحه ای براین نوشته است.

وجود دره های عمیق در عین زیبایی، اوج خطرناک بودن آن را صد چندان می کند.کوهها چنان از هم شکاف خورده و درههای عمیق خلق کرده است. پر پیچ و خم بودن طول مسیر با وجود طبیعت زیبای اطراف آن چشمان هر مسافری را مجذوب خود می کند. پس از طی نمودن این مسیر به نخلهای سر به فلک کشیده و دشتهای پر از گل می رسید .آری ریز! بخشی از منطقه جم.سر سبز و خوش آب و هوا.احساس می شود تدابیری خاصی جهت پذیرایی از میهمانان اندیشیده شده است. فصل گل دهی درختان مرکبات هوش از سر هر رهگذری می رباید. فصل بهار بهمراه بوی بهارنارنج فضا را عطر آگین و احساس را از آدمی می رباید.شهری خلوت و زیبا. به راحتی می توانی باغی را مهیاء کنی و اوقات خوشی را در آن سپری کنی.

یکی از تفرجگاهای مشهور در منطقه تفریحی جم و ریز به "گلی ورد دو کان" می توان نام برد. منطقه ای که بین دو کوه واقع شده . این منطقه زیبا پر از درختان و باغ ها بهمراه چشمه های جاری است.

متاسفانه با وجود این همه زیبایی آنچنان که باید از زیبایی ها و جاذبه های طبیعی آن گفته نشده و یا که ما کمتر شنیده ایم. 

 فرا رسیدن سال جدید خورشیدی یکهزارو سیصدو نود و سه را به همه‌ی دوستان، عزیزان، همراهان زندگی تبریک می‌گوییم.

فعالیت های اجراشده دراین آموزشگاه به ترتیب تا به آخر دنبال کنید...

اهدا  قاب نفیس 1×1 نقشه ایران با نام «تنگ خوش دیار من» به جناب آقای خیاط92/12/13