اشم اونجا که توسو هم بهارن
عروس افتو از مشرق سر اِشزد به پشت زنگی شو خنجر اِشزد
زمی از نور حسنش زیور اِشدا به فرق غنچه تاجی از زر اِشنا
گلاب اِشرخت ری زلف زمونه شکر اِشبیخت شخ شخ، دونه دونه
هوا با زلف گل سرگرم بازی درختا ویسده با سر فرازی
گِل از رخسار گل اِشششت و شامشت غبار خسته گی از صورت دشت
چغول وکوگ و بنجیک و کموتر درخت ودشت شو کِرده مُسخّر
هوا عطر وزمی غالی و رَه صاف قدم ها تند وصحرا فرش گلباف
قبا وگیوه و شال وجُوونی رَه دیر ودراز و شروه خونی
کویا، تا باغ، آثار قدیما اِشم اونجا به دیدار قدیما
اِشم اونجا که پنج ششتا کپر بی تک وگُردینه و نور فنر بی
کپونی پر رطب، دولی پر از اُو لباسا کانه اما بختر از نو
تلیت و خوشکو و دمباز پیوو گپ و گال خنه تا نیمه یِ شو
صدای باره یِ گا، بعکه میش ترهک اِشکنه بی خش خش پیش
صفای مشتو و گرمای چاری دل ایکوت فارغ از درد نداری
اِشم اونجا که حرفا همچو درّن زن ومرد و بچه تو باغ ذرّن
اِشم اونجا که اونجا سایه هم هن صفای خویشی وهمسایه هم هن
اِشم اونجا که اهلش یک زبونن جوون وپیرش اونجا مهربونن
اِشم، با روحم اونجا سازگارن
اِشم اونجا که تُوسو هم بهارن
شاعر: یحیی وحیدی
موضوع مطلب : حسین محمدی